Een vluchtig blogje

Zondag 21 juli 2019. Na iets meer dan vier maanden nadat duidelijk was dat ik mijn stage ging doen in Israël was het zover! 

Voor mijn vlucht had ik de opties om rechtstreeks te vliegen vanaf Eindhoven, Amsterdam of Brussel. In geval van de de eerste twee zou ik zo rond 3.00-4.00 uur ‘s nachts op het vliegveld moeten zijn, en bij de Brussel-optie zou ik pas tegen 3.00 uur in de nacht landen. Allemaal niet echt optimaal. Uiteindelijk viel de keus (je weet wel, zittend bij de Hofvijver in Den Haag) op een vlucht vanuit Brussel met tussenstop in Frankfurt. Qua prijs maakte het amper verschil met de rest, ik kon mooi vanuit Terneuzen vertrekken, en ik vloog om 15.00 uur en zou om 23.00 uur in Israël landen. Dat waren iets meer christelijke tijden (of moet ik zeggen: joodse tijden?). 

Tegen 11.45 uur vertrok ik met mijn ouders richting Brussel, en na ruim een uurtje rijden waren we gearriveerd bij luchthaven Zaventem. Hoewel veel incheckbalies een flinke rij hadden, was ik direct aan de beurt. Ik kon dus gelijk mijn koffer inleveren, waarna er nog tijd zat was om een drankje te doen met mijn ouders. 

Een klein uurtje later was het tijd om dag te zeggen en door de douane te gaan. Aangekomen bij de gate bleek dat ik de eerste vertraging al meteen te pakken had: een halfuurtje vertraging omdat het vliegtuig te laat uit Frankfurt aankwam. Ach, ik had toch twee uur overstaptijd (inclusief boarden) op Frankfurt, dus dat hinderde niet zo, en mocht het kritiek worden dan zou er vast wel wat geregeld worden omdat ik met dezelfde maatschappij doorvloog. Niets aan de hand. Via Flightradar24 kon ik mooi het vliegtuig volgen tot het bij de gate was, en ook de verveelde kids vlakbij me laten weten dat-ie eraan kwam. Bij binnenkomst in het vliegtuig kreeg iedereen een KitKat uitgereikt, ik neem aan vanwege de vertraging. Om 15.40 uur, 35 minuten later dan oorspronkelijk gepland, konden we vertrekken. Konden, want helaas moest de piloot wachten met taxiën. Een tijdje was het onduidelijk waarom precies, maar na verloop van tijd werd het duidelijk: het was namelijk Belgische nationale feestdag. Tijdens deze feestdag is er blijkbaar een soort vliegshow boven Brussel, en wordt het luchtruim dus niet vrijgegeven voor bepaalde tijd. Door de vertraging vielen we dus in die tijd, en zat er niets anders op dan te wachten. Uiteindelijk begonnen we om 16.22 uur eindelijk met taxiën, vijf kwartier laten dan gepland. 

Het toestel waar ik mee vloog was me een kek vliegtuigje! Om precies te zijn een AVRO RJ85, ik had er nog nooit van gehoord. Het was een klein vliegtuigje met maar 18 rijen met stoelen, die voor kleine afstanden is bedoeld (zoals mijn tripje van Brussel naar Frankfurt dus). Het meest opmerkelijke vond ik de vleugels, die zitten als het ware op de romp, in tegenstelling tot onder de romp, zoals ‘normaal’ het geval is. Daardoor stond-ie ook relatief dicht bij de grond. Al met al had ik er echt een ‘Budgie de kleine helikopter’-gevoel bij. Dat ik in dit vliegtuig terecht zou komen had ik natuurlijk al bij het online inchecken gezien, en dus had ik toen al mijn plekje gekozen vlak achter de vleugels aan het raam, zodat ik er mooi zicht op had. Zo kon ik goed zien hoe dit nou ik zijn werk ging met de motoren en de vleugels. Ik vind het sowieso altijd leuk om aan het raam met zicht op de vleugels te zitten, dan zie je tenminste nog iets (zowel van het uitzicht als van de techniek in de vleugels!). Bij de vluchten van de studiereis naar Estland en Letland zat ik steeds aan het gangpad en daar vond ik geen drol aan, helemaal niets te zien. Tot mijn verbazing schoven de hele vleugel en de motoren helemaal uit! Er was dus genoeg te zien vanaf mijn stekje. Goede keus!

Goed, 5 kwartier later dan gepland landde ik dus op Frankfurt. Helaas was het nog een heel stuk taxiën naar de plek waar we mochten uitstappen. Er werd omgeroepen dat het grondpersoneel op de hoogte was van de opgelopen vertraging, en dat er voor de passagiers met ondertussen krappe aansluitingen een aparte bus klaarstond. Dat was maar goed ook, want het was ondertussen weer een kwartier later toen ik uiteindelijk kon uitstappen; het boarden van mijn aansluitende vlucht was net begonnen. Samen met nog vier anderen zat ik in de bus en werden we een heel stuk rondgereden over de luchthaven. Best leuk om te zien allemaal. Tijdens de rit werden onze tickets gecheckt en doorgegeven aan het grondpersoneel bij de respectievelijke gates. De eerste bestemming was de Duitse paspoortcontrole. Na vijf minuutjes was alles gecheckt en werden we gesplitst in onze bestemmingen. Met twee anderen ben ik vervolgens naar de aparte terminal voor vluchten naar Israël gebracht. Daar moest ik nog eens door de Israëlische douane, en daarna werd ik er ook nog eens willekeurig uitgepikt voor een test voor explosieven. Toen ik uiteindelijk bij de fysieke gate aankwam werd ik vriendelijk opgewacht na een bevestigend antwoord op de vraag of ik uit Brussel kwam mocht ik naar binnen. Prima geregeld allemaal dus! Voor het vliegtuig stond gelukkig nog een rij voor het vliegtuig, en kon ik uiteindelijk rustig plaatsnemen op mijn plekje aan het raam net achter de vleugels. Mooi, overstap gehaald! Pluspunten voor Lufthansa!

Nu ik rustig geïnstalleerd was, begon ik eens te denken hoe mijn ruimbagage eigenlijk in het vliegtuig zou komen. Eén passagier had er snel in de bus vanaf het vliegtuigje naar gevraagd , maar daar konden de medewerkers helaas geen antwoord op geven. Begrijpelijk, zij waren ingezet om ons zo snel mogelijk bij onze vlucht te krijgen. Ik had er dus verder ook niet meer aan gedacht, er was zo veel leuks te zien om me heen! In het vliegtuig ging ik snel mijn bagagecode na die ik had gekregen. Daar las ik dat mijn bagage in het vliegtuig in Brussel was gestopt, maar daarmee hield het op. Daar werd ik dus niet wijzer van. Ach ja, ze zouden vast wel hun best doen om ook de bagage de overstap te laten halen. En mocht het niet gelukt zijn, dan was ik was er ietwat op ingespeeld omdat ik wat basisdingen, zoals een setje kleren en toiletspullen, in mijn handbagagekoffer had zitten. Dan zou het uiteindelijk ook wel goed komen. Mijn gedachten werden onderbroken door de captian speaking: het was erg slecht weer in Oostenrijk, met veel onweer, waardoor er maar een beperkt aantal vliegtuigen het luchtruim werd binnengelaten. We moesten even wachten tot er groen licht was. 35 minuten later dan gepland stegen we op. 

Door de hele rush over het vliegveld had ik geen tijd om nog wat te eten of wat drinken te kopen op het vliegveld van Frankfurt. Al mijn gesmeerde brood had ik al opgegeten tijdens het wachten op de vlucht in Brussel, en ik had begon toch wel honger te krijgen. Ik had net de keuze gemaakt om wat in het vliegtuig te kopen, toen ze tot mijn verrassing eten gingen uitdelen! Ik was mij er niet van bewust dat er eten bij mijn vlucht zat. Ik had er niets van gezien bij het online inchecken, dus het kwam volkomen onverwacht. Toch die budgetstudent die niks gewend is wat dat betreft :-)

Vier uur later landde ik op Ben Gurion airport, het nationale vliegveld van Israël, nabij Tel Aviv. Vlak voordat we landden had ik een mooi uitzicht op de verlichte suburbs in het donker. Slecht te vangen in een foto, dus bij de video’s op mijn blog vind je een beeld hiervan. Vangt nog steeds niet alles, maar toch. Uiteindelijk waren we een halfuurtje later dan gepland, dus geen verdere vertraging gehad. Leuk detail dat de captain gaf was dat we wat om hadden gevlogen vanwege de onweersbuien in Oostenrijk, maar dat we die tijd weer hadden goedgemaakt door de gunstige wind. Bij binnenkomst op de terminal moesten we omhoog met de roltrap. Lekker boeiend, zou je misschien denken, maar bij die roltrap viel me iets op. Zo ver ik kan heugen, hebben de platen voor en na de roltrap altijd een lijnpatroon, waar je lekker met je koffer over kan rollen om zo’n ‘rrrrrrrrt’-geluid te produceren (ik doe dat altijd versnellend, voor het beste effect!). Maar wat bleek nou: hier hebben ze een blokjespatroon! Ik stond perplex. Dit had ik nog nooit gezien. Maar wat ik ook nog nooit gezien had: Israël! Ik was in Israël! Woehoe!

Op het vliegveld in Israël, dat wel. Er stond me nog een trip naar mijn stageplek te wachten. Er was een stappenplan aangeleverd vanuit mijn stageplek, maar zal alles volgens dat stappenplan lopen? En ook niet onbelangrijk: kan ik die trip maken met mijn ruimbagage? Is die meegevlogen met mij naar Tel Aviv, na het gebeuren in Frankfurt? Richting de bagageband dan maar!